Solo - Candi Sukuh

Deze ochtend langzaam wakker geworden, want we konden uitslapen. Om negen uur begon onze trip naar Kediri. Op het programma stond er niet zoveel tenzij weer heel wat uren in de auto. Eerste stop was al na vijf minuten, namelijk het koninklijk paleis in Solo. Deze bleek groter en vooral een pak interessanter te zijn dan het paleis in Yogyakarta, maar niet zo rijkelijk. De huidige vorst moet namelijk werken voor zijn centen en het onderhoud van het paleis. Ook menig toerist brengt een duid in het zakje. Na een klein uurtje te hebben rondgewandeld werden we door onze chauffeur (Nanang genoemd) letterlijk wandel gestuurd in de antiekwijk van de stad. Bert had na een kwartiertje kijken een mooi boedhahoofd van tussen de duizende beeldjes gevist. Weer een leuke aanvulling van onze collectie ;-).

Volgende stop was de tempel van Sukuh gelegen op 910m hoogte. We lazen onderweg wat in de reisgids en daar stond in dat deze tempel nog altijd bekend stond als de tempel van de vruchtbaarheid met heel wat erotische bas-reliefs of zoals Bert het heel beknopt als de sekstempel beschreef. Onze verwachtingen stegen met de minuut, stel je maar voor...een tempel met de kamasutra in beeld....Zoals jullie wel konden verwachten werden onze verwachtingen niet ingelost. Op een maturberend monsterbeeldje zonder hoofd was er niets dat maar vermoeden kon scheppen dat dit een sekstempel was. Begrijp me niet verkeerd, ondanks de teleurstelling was deze tempel een heel mooie tempel en zeker het bezoekje waard.

Al middag geworden stapten we opnieuw in ons busje richting Kediri. Ons bezoekprogramma was nu eigenlijk al afgewerkt. We hadden onze chauffeur gevraagd of we nog Candi Ceto erbij konden doen, maar hij raadde ons dit af. Hij paaide ons dan maar met een bezoek aan een waterval. Op naar de waterval dus...hoe de waterval er uitziet zal ook voor ons een mysterie blijven. Het noodlot sloeg toe om 12.30. Een steen van formaat op de weg recht gekatupulteerd in...de koeling van ons busje. De chauffeur zette het busje in de middle of knowhere, zijnde in dit geval een landschap vol van rijstvelden, meer bepaald enkel de terrassen want ze stonden vol met wortels en kool ;s. Hij zei:'jullie eventjes wandel wandel kijken kijken ik controleren'. Allemaal goed en wel nemen wij wat foto's en wandelen wat tussen de velden tot hilariteit van de locale bevolking. Ik vermoed dat dit geen plaats was waar veel toeristen worden gedropt tenzij met autopech. En boven het feit dat wij al rare blanken zijn konden mijn spierwitte benen dit nog maar eens extra in de verf zetten. De boodschap kwam dat het 2uur zou duren om de bus te herstellen. Bert had heel tactisch (of hou het maar op toepasselijke vergetelheid) zijn horloge niet meegenomen. Gelukkig maar want het was pas rond vier uur in de namiddag dat we opnieuw konden vertrekken en nu moesten we nog helemaal tot in Kediri geraken. Nu zijn we eindelijk hier aangekomen rond 20uur en hebben de hele dag nog niets gegeten. Dus nu vlug naar het restaurant...