Sanur - Gili Terawangan

Over drie dagen gespreid hebben we reeds een groot gedeelte van Lombok gezien.

Op de eerste dag van deze drie dagen zijn we zeer vroeg opgestaan in Sanur om de vlieger te nemen vanuit Denpassar naar Mataram op Lombok. Hier werden we opgewacht door onze nieuwe chauffeur, althans dat dachten we toch. Gelukkig was hij een tiental minuutjes later ook daar en konden we aan onze trip doorheen Lombok beginnen. Hij bracht ons naar het kustplaatsje Kuta in het Zuiden van het eiland. Onderweg hiernaartoe was er zelfs een stuk snelweg en er werd gebouwd aan een nieuwe vlieghaven. Ook hier zal dus binnenkort een vloed van nieuwe toeristen dit eiland binnenvliegen. Rond de middag kwamen we aan Kuta. Het strand was mooi en hier hebben we ook eventjes tussen het wier gewaad in het water. Ook hier stonden weer sarong verkopers klaar, maar echt veel last hebben we hier toch niet van gehad. Echt veel hebben we hier niet gedaan voor de rest. Wat gelegen aan het zwembad, wat er niet zo proper uitzag, van het hotel en gewandeld door het dorpje. Het was duidelijk te merken dat dit het armere gedeelte was van het eiland.

Op de tweede dag zijn we doorgereden naar Tetebatu. Onderweg hebben we de volgende plaatsjes bezocht:

• Tanjung Aan: dit was een echt droomstrand gelegen in een baai. Er waren hier zo goed als geen toeristen en we vonden dit een prachtig stukje strand voor zo'n film als 'The Beach'.

• Sade: dit is een traditioneel Sasak dorp waar de oude cultuur van Lombok nog is bewaard gebleven. Men was hier toe aan de 15de generatie. Er mocht enkel getrouwd worden binnen de dorpsgemeenschap. Echt ideaal is dit toch niet volgens mij. De huizen waren klein met alang-alanggras bedekte daken en de vloeren waren gemaakt van een combinatie van zand, rijstomhulsel en water. De vloer werd om de zoveel tijd gepolijst. Daarnaast waren er ook lombongrijstschuren, die verhoogd zijn opgesteld met een soort ronde kapiteeltjes, zodat de ratten en muizen niet aan de rijstvoorraad kunnen.
• Sukarara: hier worden hoogwaardig geweven stoffen geproduceerd met de hand. Hier moeten de vrouwen kunnen bewijzen dat ze kunnen weven, anders mogen ze niet trouwen. Blijkbaar zorgen de vrouwen hier meestal voor het inkomen, althans dat vertelden ze toch aan ons.

In de late namiddag kwamen we aan in Tetebatu op de zuidelijke uitlopers van de Rinjani vulkaan. Door dit landschap - dat bestaat uit rijstterrassen, koffie-, kruidnagelplantages, peper, tabak, tomaten, aardappelen, vanille, ... - hebben we met een gids twee uur gewandeld tot het volledig donker was. De waterval Air Terjun hebben we niet kunnen bekijken. We zullen dus ooit nog eens terug moeten komen ;-).

Op de derde dag hebben we onze tocht verdergezet en ditmaal richting Gili Terawangan. Onderweg zijn we gestopt bij de volgende plaatsjes:

• Loyok: Hier zijn ze gespecialiseerd in vlechtwerk, zowel met gras als bamboo. Het is ongelooflijk hoe deze mensen nog in staat zijn tot vakwerk. Als we dit zelf probeerden, besef je pas hoeveel we verleerd zijn. Blijkbaar werd bijna alles wat hier gemaakt werd, geexporteerd naar Jakarta op Java en naar Bali.
• Lingsar: Hier ligt een uniek tempelcomplex dat zowel door hindoe-Balineze gelovigen als aanhangers van de wetu-telugodsdienst wordt bezocht. Op sommige plaatsen kunnen verschillende godsdiensten toch vredig naast elkaar leven! In het heiligste gedeelte bij de heilige bron werd er een soort van doopsel uitgevoerd door de priester voor twee baby's. In een ander gedeelte was er een gewone gebedsdienst bezig.
• Parelwinkel: het eiland staat ook bekend voor zijn parels, zowel in zoet als zout water. Deze in zout water zijn groter, maar ook een pak duurder. Wel heel mooi om te zien ;-).
• Monkey Forest: Onze chauffeur had in een vorig dorpje twee zakjes nootjes gekocht die we konden uitdelen aan de aapjes. Het was duidelijk te zien dat er een bepaalde rangorde was. Deze aapjes waren helemaal niet agressief. Op sommige andere plaatsen is dit helemaal anders en voornamelijk door toedoen van de mens.

Rond de middag heeft de speedboot van het hotel ons gebracht naar het eiland Gili Terawangan. Dit is het grootste van de drie Gili eilanden voor de kust van Lombok. Vanaf nu staan er geen grote verplaatsingen meer op het programma en kunnen we dus nog meer genieten van de omgeving.

Ubud - Sanur

Vandaag zijn we vertrokken vanuit Ubud naar Sanur via de plaatsjes Mengwi, Tanah Lot en Denpassar. Het was geen grote verplaatsing en daardoor konden we goed onze tijd nemen om van elk plaatsje goed te genieten.

In Mengwi stond de tempel van Taman Ajun of 'zwemmende tuin' ons op te wachten. Dit complex is het op een na grootste op Bali en werd gebouwd in 1634 en in 1937 gerestaureerd en uitgebreid. Het was volledig omgeven door water met lotussen en het was er heel rustig, ondanks dat de vele bussen op de parking anders deed vermoeden. Vanuit de trommeltoren Kulkul hadden we een mooi overzicht op het geheel. In deze toren hingen twee trommels die een beetje te vergelijken zijn qua functie met de bellen in een kerketoren. Het heiligste gedeelte bestond uit verschillende paviljoens met traps oplopende daken. Hier stonden deze gerangschikt van klein naar groot.

De mooist gelegen tempel van Bali stond in Tanah Lot. Hij bevindt zicht namelijk op een rots in het water. In alle gidsen stond aangeraden om deze 's morgens of 's avonds te bezoeken, dus hebben wij dit rond de middag gedaan :-). Hier had je een zicht op de zee en op de stranden en rotsen in de omgeving. Naast de hoofdtempel was er ietsje verder ook een kleine tempel waar geen toeristen waren en waarvandaan we de surfers in de baai goed konden zien. Op de hoofdtempel beukten de golven nu in op de rotsen. De hindoeistische heilige Sanghyang Nirartha had een mooie locatie gekozen om te mediteren!

Om ons cultuur die we opgedaan hebben gedurende onze reis doorheen Bali, hebben we ook Denpassar bezocht met het Bali museum en het Puputan plein. Eigenlijk stond dit laatste niet op het programma, maar de chauffeur had verkeerdelijk begrepen dat we dit wilden bezoeken. Het bevat een overzicht van de oorlogen die op Bali zijn en te bekijken zijn via een diarama. De belangrijkst slag was deze van de rajas van Bandung tegen de Hollanders in 1906. De Hollanders hadden hier precies toch serieus oorlog gevoerd! Als laatste bezoekers van het Bali museum konden we normaal in rust alles bekijken, maar een opdringerige gids dacht hier anders over. De drie stijlen van Oost- West en Zuid Bali waren hier samengevat, samen met de ceremonies, dansen, maskers en kledij. We bleken toch veel van Bali gzien en opgestoken te hebben.

Onze laatste stop was Sanur waar we nog snel in het zwembad zijn gesprongen voor zonsondergang. Een verfrissende manier om de dag te beeindigen.

Ubud

Vandaag zijn we met de shutle bus van het hotel naar Ubud gegaan.

Dit stadje staat bekend om zijn vele kunstenaars van binnen- en buitenland. Het was hier we vrij druk en toeristisch. Hier hebben we het museum van Antonio Blanco bezocht. Deze excentrieke Amerikaan van Spaans-Fillipijnse afkomst liet als de 'Dali van Bali' een twaalf verdiepingen hoge meru bij zijn huis oprichten. Dit gebouw is gelegen in een mooie omgeving met binnen de muren ook verschillende papegaaien. Zijn schilderijen waren vrij excentriek en bijna voornamelijk gericht op borsten, vooral deze van de Balinese bevolking. Zijn schilderijen waren voornamelijk erotisch getint. Daarna zijn we gaan eten in het Lotus cafe met uitzicht op de Pura Taman Sariswati tempel waar zich tijdens het eten ook een kleine plechtigheid afspeelde. Na het eten hebben nog wat rondgeslenterd op de markt van Ubud. Daarna met de shutle bus terug naar het hotel en nog een duik doen in het zwembad.

Vanuit Ubud hebben we twee dagtochten gedaan. De eerste naar het oosten van Bali en de tweede naar het binneland van Bali.

Het oosten van Bali vonden we de mooiste kant van Bali tot nu toe. En dit dankzij de volgende zaken die we gezien hadden:

• het in de 18de eeuw gebouwde Kerta Gosa in Klungkung. In deze gerechtshal oordeelden ooit Brahmaanse hogepriesters als opperste gerechtsdienaren van Bali uit naam van de koning over misdaden. De plafondschilderingen in wajangstijl van het paviljoen beelden uit wat de beklaagden te wachten staat. Onderaan staan de afbeeldinge over de hel en bovenaan deze van de hemel.
• de rijstterassen in Sidemen
• de waterpaleizen van Tirtigangga en Taman Ujung. Het eerste paleis was mooi, maar het tweede was het mooiste. Ook omdat we in het tweede minder 'last' hadden van de jeugd. Blijkbaar had de schoolgaande jeugd gedaan met hun examens en stond er vandaag voor hen een uitstap op het programma. De grote massa kinderen bleef ons ditmaal niet gespaard.
• de Pura Goa Lawah of vleermuistempel. Deze tempel is gebouwd naast een grot waar er duizenden vleermuizen huizen. Daarnaast zijn er ook nog ratten te zien. Niet echt een hygienische omgeving. Hier kwamen mensen ook om te bidden en het was interessant om een dergelijk hindoeistisch gebed met zijn rituelen te aanschouwen.

In het binnenland van Bali hebben we de volgende bezienswaardigheden gezien:

• een zilver- en goudsmid
• de Barong dans: Een Hindoeistische dans over de strijd tussen het goede en het kwaad. Ditmaal dus niet over het Ramayana verhaal. Er kwamen weer verschillende soorten karakters in voor en de dansen in de voorstelling werden verfijnd uitgevoerd. De Barong ziet er uit als een soort van draak waarin 2 mensen zitten. Dit hadden we nog niet gezien.
• Een houtbewerker: mahonie, ebbenhout, crocodile wood en sandal wood worden hier door een meester prachtig bewerkt naar Hindoeistische goden.
• Enkele tempels: Pura Gunung Kawi of rotstempel omdat de schrijnen voor de Balinese koningen hier uit de vaste rotsen zijn uitgehouwen in de 10de eeuw en gelegen is tussen de rijstvelden met een kleine waterval, Goa Gaja of olifanttempel genoemd naar een beeldje van Ganesh in de grot met in de nabijheid ook nog resten van een Boedhistische tempel, de tempels Pura Ulun Danu Batur en Pura Puncak Penulisan rond de vulkaan en het meer van Batur. Bij deze laatste had je een mooi panaroma over de vulkaan met de lava van een uitbarsting van 1963 en het nabijgelegen meer.

Lovina - Ubud

Na ons leuk verblijf in Lovina stond er weer een verplaatsing op het programma. Ditmaal het echt binnenland in naar Ubud, de kunst- en cultuurstad vann Bali. Als eerste passeerden we de waterval Air Terjun Gitgit. Een waterval die 40 meter naar beneden dondert. De weg hiernaartoe was bezaaid met verschillende verkoopstandjes. Ditmaal hebben we hard onderhandeld voor een doosje en wat kruiden. In Lovina kenden we de prijzen nog niet zo goed en daarom moesten we toch revanche nemen, ale, we gingen de normale prijs betalen.

Daarna bezochten we de tempel Puru Ulun Danu langs het Bratan meer, waar juist een plechtigheid aan de gang was. Onze chauffeur wist ons te vertellen dat elke tempel op het eiland zo'n feest heeft, maar dit gebeurt meestal slechts om de 6 maanden. Van geluk gesproken dus! Het is een mooie tempel die weinig ornamenten heeft , maar nu mooi getooid was met oranje doeken en andere toebehoren. Deze tempel komt ook voor op de bankbiljetten van 50000 Rupiah. In de buurt van deze tempel was er ook een botanische tuin. Hier was het lekker fris en konden we specifieke planten en bomen van het eiland en daarbuiten bewonderen. Door het weekend was het wel heel druk door de vele gezinnen met kinderen die hier kwamen picknicken.

We vervolgden onze weg via een kronkelende baan door het bergachtige landschap. Na een tijdje verscheen aan onze linkerkant een Unesco werelderfgoed landschap. Dit landschap bestond voornamelijk uit rijstvelden voor de typische Balinese rijst. Deze rijst heeft 6 maanden nodig voor het oogsten en smaakt, naar het schijnt, beter dan de normale rijst. Als laatste stond de tempel Pura Luhur Batukau op het programma. Dit complex werd gebouwd in de 11de eeuw en bevind zich op 800 meter hoogte op de flanken van de vulkaan Batukau in het regenwoud. De stenen waren bedekt met groen mos en het was hier echt heel rustig. Onze Insight Guide maakte ook nog melding van de hot springs van Yeh Panas, maar bij de lokale bevolking in het plaatsje waar deze zich moest bevinden, had men hier nog nooit van gehoord. Een foutje in de gids waarschijnlijk :-). In de late namiddag kwamen we aan in Ubud. Hier kregen we het nieuws te horen dat onze kamer was geupgrade naar een familiekamer, dit wil zeggen een grotere kamer met twee dubbele bedden. De kamers zijn gebouwd op vroegere rijstterassen en de kamers zijn verhoogd opsteld, zodanig dat het water er onderdoor vloeit. Toch iets speciaals!

Lovina

Gisteren hebben we na een serieuze rondrit van ongeveer 3600km op slechts 11 dagen Java verlaten. Met de roestige ferry hadden we slechts een klein uurtje nodig om Bali te bereiken.
Na het drukke en overvolle Java merkten we onmiddellijk al veranderingen op. De wegen waren in heel goede staat en er reden betrekkelijk weinig motorfietsen langs de weg (laat ons zeggen dat de motorfietsen hier geen baanvak innamen). Het eiland is heel wat rijker dan Java. Er waren minder krotten langs de weg en alle huizen zijn hier voorzien van hindoestische huisaltaren. Het korte stukje rijden van Gilimanuk naar Lovina waren bezaaid met nieuwe hindoetempels. Ze kennen hier nogal wat vakmanschap als het op steenhouwen aankomt. Aangezien een busje van Java niet mag stoppen op Bali om toeristische sites te bezoeken moesten we in 1 ruk doorrijden naar Lovina. We waren dus al vroeg in ons hotel, verschoning ons 'resort'. Met alweer een heel vriendelijke ontvangst, mochten we onze intrek nemen in onze 'seaview cottage'. eerder een heel grote kamer met terras en een prive open strandhut bij de branding. Luxe gewoon. Tijd om af te koelen en het zwembad in te duiken. Jawel een zwembad met bar erin, waar je in het water aan de toog kunt plaatsnemen....heerlijk.
Denken jullie maar haha Anja en Bert in een resort...goed voor een paar uur en dan vervelen??? niets is minder waar. Deze ochtend vroeg waren we al uit de veren (naar de plaatselijke gewoonten vertaald lakentje) en stonden op onze geavanceerde zeeprauw te wachten om dolfijnen te gaan spotten. Jawel, om 6uur deze morgen begon ons dagprogramma al. Na enkele uren te hebben rondgedobberd hadden we wel al wat foto en film verzameld om toch te kunnen bewijzen dat we dolfijnen hadden gespot en niet gewoon naar een aquarium waren geweest. Nog wankel op de benen en misselijk van het geschommel van zo'n bootje gingen we ontbijten alvorens onze chauffeur ons meenam naar de tempel Pura Maduwe Karang. Een hindoeistische tempel gewijd aan de rijstgod. Naast een heleboel beelden van demonen en helden, waren er hier en daar ook wat kamasutrareliefs. Tja, hier weerom een vruchtbaarheidstempel.

Onze tocht gaat verder naar Singaraja waar de plaatselijke bibliotheek heel wat kostbare bijzonderheden bewaart, maar jammer genoeg in het weekend niet open is. Dan maar naar het paleis...zonder meer gewoon mooi om zien. Volgende halte een boedhistische klooster Brahma arama Vihara genoemd. Hoewel tamelijk recent (1971) toch een tip uit de gids en nog een heel aangename ook. naast verschillende gebedsruimten tegen een helling gebouwd bevatte het klooster ook een stoepa en zelf een kleine versie, wat ook al een hele grote tuin inneemt, van de Borobodur. Prachtig. Na de hitte van de dag was het dan tenslotte nog even relaxen in de warmwaterbronnen van air panas. Aangezien het weekend was, was het er ook heel druk door locals...maar daarom niet minder aangenaam. Terug in het hotel genieten we in ons strandhutje nog even van de ondergaande zon. Dit verdient de naam paradijs ;-)

Bromo

Om 4h00 's morgens stonden we in Bromo klaar om aan de dag te beginnen. Een klein beetje meer uitleg over Bromo. Deze vulkaan, die 2328 meter hoog is en genoemd naar de hindoegod Bhrama, is de bekendste van de zeven vulkanen in de instortingskrater van het nationaal park Bromo-Tengger-Semeru. Deze krater behoort tot de grootste caldeira's ter wereld. Bij deze dus wat meer uitleg over het park.

Twee paarden brachten ons op de rand van de krater om de zonsopgang te kunnen bewonderen. Het was mooi, maar spijtig genoeg net iets te veel mist in de verte om ten volle de pracht te kunen zien. Dit nationaal park was blijkbaar ook nog maar pas geopend, omdat de Bromo as heeft uitgespuwd tussen december tot februari. Hierdoor is het hele gebied onder een dikke laag as komen te liggen en hebben de plaatselijke boeren hun oogst zien verloren gaan. Het view point dat in onze gids stond vermeld, was niet meer te bereiken. Na de zonsopgang zijn we te voet naar ons hotel gegaan. Het verkampt zitten op het paard, heeft mijn armspieren niet echt deugd gedaan. Ik kon daarna mijn camera niet meer stabiel houden. Gelukkig hadden we een statief bij om dit euvel op te vangen.

Een jeep heeft ons daarna rondgereden naar de belangrijkste plaatsjes rond en in de krater. Eerst naar een hoger gelegen view point, waar alle toeristen nu wegreden die hier de zonsopgang hadden opgewacht. Toch leuk als je wat meer ruimte en rust hebt om de omgeving te bewonderen. Daarna naar een savanne, waar het stof niet was neergevallen en dus alles nog groen zag. Blijkbaar had een pas getrouwd koppel deze locatie uitgekozen voor hun trouwfoto's. Ik moet toegeven dat dit een zeer geschikte plaats is voor bijzondere foto's. Ten laatste hebben ze ons afgezet aan de voet van de Bromo. Van hieruit hebben we gewandeld via een tempel naar de rand van deze actieve vulkaan. Onze gids wist ons lachend te vertellen dat dit volgens de regering niet mocht. Hij zei ons dat dit echter heel veilig was en de grote menigte mensen dit hetzelfde vermoeden. Op de rand hadden we een uitzicht op de binnenkant van de actieve vulkaan en de omliggende omgeving. Echt mooi!

Rond de middag zijn we dan doorgereden met ons busje naar Kalibaru.

Coban Rondo - Malang - Singhasari

's Morgens zijn we vertrokken uit Kediri richting Bromo. Zoals we in Java reeds gewoon zijn, is dit ook geen korte verplaatsing geweest. Onderweg hebben we de volgende zaken bezocht: de waterval Coban Rondo, het stadje Malang en de Candi Singhasari.

De waterval Coban Rondo valt van een hoogte van ongeveer 80 meter naar beneden en werd ons aangeraden door onze chauffeur. Een regenboog beneden de waterval maakte het plaatje nog idylischer. Jammer genoeg zijn er soms ook toeristen die veel tijd nodig hebben om een fotootje te trekken. Ze hebben zelfs mij op de proef gesteld. Nadat deze uit het zicht verdwenen waren hebben hier ook nog wat plaatjes kunnen schieten. Het verstuifde water zorgde tevens voor de nodige verfrissing in het toch wel warme Indonesia.

Het stadje Malang was in Nederlandse tijden een garnizoen en ambtenarenstad. Hier hebben we eventjes gewandeld doorheen de koloniale wijken met zijn typische huizen van toen. Daarna hebben we doorheen de 'Pasar Bunga dan Burung' of vogel- en bloemenmarkt geslenterd. Op de vogelmarkt werden allerlei soorten vogels verkocht. De meest opvallende waren vleermuizen en uilen. Daarnaast werden er ook kleine aapjes verkocht. Volgens mij zou Gaia wel niet tevreden zijn geweest met de toestand van deze diertjes.

Als laatste verassing was er de kleine Candi Singhasari die dateert van 1292. Dit is een aan Shiva gewijde tempel. Het meest opvallende waren de twee meer dan 3 meter hoge 'raksasas' op wacht. Deze angstaanjagende wachters hebben zware lichamen die zijn bedekt met slangen, hun hoofd is gekroond met kransen van doodskoppen, dragen machtige knotsen, hebben uitpuilende ogen en twee spitse hoektanden. Dergelijke figuren hadden we hier niet verwacht.

's Avonds laat zijn we toegekomen in Bromo en hebben nog eventjes kunnen genieten van de zonsondergang om daarna vroeg in bed te kruipen.

Solo - Candi Sukuh

Deze ochtend langzaam wakker geworden, want we konden uitslapen. Om negen uur begon onze trip naar Kediri. Op het programma stond er niet zoveel tenzij weer heel wat uren in de auto. Eerste stop was al na vijf minuten, namelijk het koninklijk paleis in Solo. Deze bleek groter en vooral een pak interessanter te zijn dan het paleis in Yogyakarta, maar niet zo rijkelijk. De huidige vorst moet namelijk werken voor zijn centen en het onderhoud van het paleis. Ook menig toerist brengt een duid in het zakje. Na een klein uurtje te hebben rondgewandeld werden we door onze chauffeur (Nanang genoemd) letterlijk wandel gestuurd in de antiekwijk van de stad. Bert had na een kwartiertje kijken een mooi boedhahoofd van tussen de duizende beeldjes gevist. Weer een leuke aanvulling van onze collectie ;-).

Volgende stop was de tempel van Sukuh gelegen op 910m hoogte. We lazen onderweg wat in de reisgids en daar stond in dat deze tempel nog altijd bekend stond als de tempel van de vruchtbaarheid met heel wat erotische bas-reliefs of zoals Bert het heel beknopt als de sekstempel beschreef. Onze verwachtingen stegen met de minuut, stel je maar voor...een tempel met de kamasutra in beeld....Zoals jullie wel konden verwachten werden onze verwachtingen niet ingelost. Op een maturberend monsterbeeldje zonder hoofd was er niets dat maar vermoeden kon scheppen dat dit een sekstempel was. Begrijp me niet verkeerd, ondanks de teleurstelling was deze tempel een heel mooie tempel en zeker het bezoekje waard.

Al middag geworden stapten we opnieuw in ons busje richting Kediri. Ons bezoekprogramma was nu eigenlijk al afgewerkt. We hadden onze chauffeur gevraagd of we nog Candi Ceto erbij konden doen, maar hij raadde ons dit af. Hij paaide ons dan maar met een bezoek aan een waterval. Op naar de waterval dus...hoe de waterval er uitziet zal ook voor ons een mysterie blijven. Het noodlot sloeg toe om 12.30. Een steen van formaat op de weg recht gekatupulteerd in...de koeling van ons busje. De chauffeur zette het busje in de middle of knowhere, zijnde in dit geval een landschap vol van rijstvelden, meer bepaald enkel de terrassen want ze stonden vol met wortels en kool ;s. Hij zei:'jullie eventjes wandel wandel kijken kijken ik controleren'. Allemaal goed en wel nemen wij wat foto's en wandelen wat tussen de velden tot hilariteit van de locale bevolking. Ik vermoed dat dit geen plaats was waar veel toeristen worden gedropt tenzij met autopech. En boven het feit dat wij al rare blanken zijn konden mijn spierwitte benen dit nog maar eens extra in de verf zetten. De boodschap kwam dat het 2uur zou duren om de bus te herstellen. Bert had heel tactisch (of hou het maar op toepasselijke vergetelheid) zijn horloge niet meegenomen. Gelukkig maar want het was pas rond vier uur in de namiddag dat we opnieuw konden vertrekken en nu moesten we nog helemaal tot in Kediri geraken. Nu zijn we eindelijk hier aangekomen rond 20uur en hebben de hele dag nog niets gegeten. Dus nu vlug naar het restaurant...

Prambanan

Vandaag stond het tempelcomplex Prambanan op het programma. Dit lag op ongeveer 16 km van Yogyakarta en konden we dus vrij snel bereiken. Onze eindbestemming was Solo. Daar dit tempelcomplex als enige op het menu stond, hebben we ook uitgebreid de tijd genomen om alles in detail te kunnen bekijken. Het archeogisch park heeft als belangrijkste tempels: de Prambanan en de Candi Sewu. Daarnaast zijn er ook nog een aantal vervallen tempels.

De Prambanan bestaat uit 6 tempels die gebouwd zijn tussen 900 en 930 na Christus en ze vereningen de belangrijkste hindoeistische godheden. Op een lijn liggen: Candi Sjiva, links en rechts geflankeerd door rescpectievelijk Candi Brahma en Candi Vishnu. Tegenover deze drie staan drie kleinere tempels, die zijn opgedragen aan de rijdieren van de goden: Candi Nandi met een stier, Candi Garuda met een arend en Candi Angsa met een zwaan. Op de Candi Sjiva wordt ook het heldendicht van Ramayana uitgebeeld dat we de vorige dag reeds hebben mogen aanschouwen in de open lucht. Daar hier in 2006 een grote aardbeving is geweest was deze grootse tempel niet toegankelijk. In de Candi Brahma staat een beeld van Brahma als een man met vier hoofden.

Eventjes wandelen van deze hoofdtempel komen we bij een andere mooie tempel, namelijk de Candi Sewu. De symmetrische configuratie van het gebouw symboliseert de vorm van de harmonie van het universum. Bij elke ingang van dit complex staat een 'dwarapala' of twee grote stenen bewakers met een knuppel in hun hand. Dit complex was echt heel rustig. Soms stopt er een treintje, maar de toeristen gaan meestal niet verder dan de bewakers. Echt een zonde, maar des te beter voor ons!

Yogyakarta

In de voormiddag hebben we een fietstochtje gemaakt met echte Hollandse fietsen doorheen het platteland en kleine dorpjes in de buurt van Yogyakarta. Tijdens deze fietstocht kwamen we in contact met het leven van dag of het 'leven tradisional' zoals onze gids zou mooi vertelde. Onderweg hebben we soja verpakt voor de markt, rijst van het veld gesneden en vermalen, een stukje stof geweven op een weefmachine, ... maar vooral genoten van vriendelijkheid van deze mensen. Het is ongelooflijk dat iedereen naar je wuift en glimlacht. Dat geeft je een echt relax en gelukzalig gevoel.

In de namiddag hebben we het Sultanpaleis bezocht in het centrum. Niet echt bijzonder eigenlijk. Er werd hier verteld over het leven van de 9de en 10de sultan. Aan de hand van foto's met belangrijke gasten, behaalde diploma's en oorkondes uit verschillende landen, hebben we een klein beeld gekregen van deze twee sultans. Daarna hebben we nog een batik makerij en een zilversmid bezocht. Het was zeker interessant om te zien hoe dit allemaal gemaakt wordt.

's Avonds zijn we naar een Ramayana voorstelling gaan zien. Dit is een Indiaas heldendicht dat onstaan is tussen de 3de eeuw voor Christus en de 2de eeuw na Christus. Het gaat hierbij om de mythische held Rama en de ontvoering en bevrijding van zijn gemalin Sitra. Het was een zeer mooie en blijkbaar ook populaire voostelling. De helden en vijanden worden op een typische manier voorgesteld. De dans en de muziek was van een zeer verfijnde schoonheid en een genot om naar te kijken!

Dieng Plateau - Borobodur

Vandaag gingen we op weg vanuit Baturaden naar Yogyakarta. Hierbij zijn we door heel bergachtig gebied gereden in het binnenland van Java en hebben we de prachtige panorama's kunnen bewonderen. Op het hoofdmenu stonden vandaag het Dieng Plateau en de Borobodur.

In de late voormiddag zijn we aangekomen in het Dieng Plateau. Deze vulkanische vlakte is op gemiddeld 2100 meter gelegen en ligt bezaaid met borrelende modderpoelen, rokende zwavelbronnen en raadselachtige tempels die tot de oudste (8ste eeuw na Christus) op Java behoren. In een van onze gidsen (de Trotter) werd niet veel goeds over deze plaats vermeld. Te afgelegen blijkbaar en de weg ernaartoe was mooier dan de locatie zelf. Wij vonden dit echter een prachtige locatie met veel mystiek en vulkanische activeit. Onze plaatstelijke gids was aan het afstuderen in de richting economie en wou vooral naar het buitenland gaan en Europa in het bijzonder. Het valt ons ook op dat Indonesia vooral een agricultuur is en zeker niet industrieel.

In de namiddag zijn we dan aangekomen op de meest bekende locatie van dit land, de Borobodur. Dit is het grootste Boedhistische monument ter wereld en dateert van de 8ste of 9de eeuw na Christus. De bouw hiervan heeft 75 jaar geduurd. Men denkt dat dit gebouw voornamelijk is gebouwd om het leven van Boedha uit te leggen. Het bestaat namelijk uit basreliefs over het leven van Boedha die een totale lengte hebben van 5 km. Onmogelijk dus om dit bouwwerk tot in het detail te bekijken! Het heeft een basis van 123 meter en een hoogte van 34,5 meter. Het gebouw is echter vrij snel in verval geraakt en pas in 1983 volledig gerestaureerd. Het betreden van dit gebouw was echt fantastisch. Met de wijzers van de klok mee hebben we de verschillende terassen doorkruist om uiteindelijk op de top de ultieme verlichting/perfectie te bereiken. De zon zien ondergaan op deze tempel bij aangename temperatuur is echt een aanrader!

Daarna zijn we doorgereden naar Yogyakarta om rond 20h00 in ons hotel te belanden.

Candi Cangkuang - Kampung Naga

Vandaag stond er een lange verplaatsing op het programma van Bandung naar Baturadan.

Onderweg hebben we twee plaatsjes bezocht:

• Candi Cangkuang: Dit is een Hindoe-Javaanse tempel die dateerd van de 9de eeuw en gelegen is op een klein eilandje dichtbij het dorpje Seles. Het kleine tempeltje is tussen 1976 en 1987 volledig geraustereerd en steen per steen heropgebouwd. Daarvoor was enkel nog de basis aanwezig. Dit eilandje is enkel bereikbaar met een bamboo-vlot over het meer Citu Cangkuang. Op de achtergrond ligt de vulkaan Haruman. De tempel is nu gecombineerd met de islam. De moslims die hier nu leven bestaan uit 7 kleine gezinnen en de vrouwen hebben in deze gemeenschap de meeste macht. Hier hebben we ook onze dorst kunnen lessen met lekker kokossap.
• Kampung Naga: Dit dorpje is naar oud-Sundanees gebruik gebouwd en is enkel te voet bereikbaar via 350 treden. Bergaf ging dit vlotjes, maar bergop hebben we toch goed gezweet. De huizen hebben puntdaken die zijn bedekt met stro en de wanden zijn bedekt met bamboo. In de vallei van deze gemeenschap werd er rijst geteelt (zowel de normale rijst als de kleverige rijst: de eerste is kleiner en kan 3x per jaar geoogst worden en de tweede is dan groter en kan maar 2x per jaar geoogst worden) en groenten. Daarnaast hadden ze ook vis en vannille planten. Van dit laatste maakten ze geurstokjes om hun huizen een frisse geur te geven.

In de late avond zijn we dan toegekomen in Baturadan, dat ligt aan de voet van de vulkaan Slamet. Het ligt blijkbaar tussen bergen van 3400 meter hoog. Daar het nu echter donker is, zullen we dit pas morgen kunnen bewonderen. Het zou hier ook frisser moeten zijn, maar fris is hier niet te vergelijken met Belgisch fris :-).

Bandung - Tangkuban Perahu - Ciater

In de voormiddag hebben we een fietstocht gemaakt - met super mountainbikes - van ongeveer 2,5h doorheen de kolionale wijken van Bandung. Het is ongelooflijk dat deze buurt zo rustig is in een miljoenenstad met veel verkeer van auto's, busjes en vooral scooters. Tijdens onze tocht hebben we een rijdende bakkerswagen gezien met een geluid zoals een creme-kar. De gebouwen waar de vroegere Nederlanders wonen zijn echt mooi. Zelfs de gebouwen waar toen de bedienden wonen kosten nu veel geld. Zowel gebouwen van de Nederlanders, als van de Engelsen en de Japanners zijn hier te bewonderen. Het was wel warm, want ook volgens onze gids heeft hier de global warming grip op het klimaat. Vroeger was hier de temperatuur rond de 18 graden Celsius en nu al 26 graden Celsius. Dit zijn wel gemiddelden over een gans jaar.

In de namiddag zijn we dan verder doorgereden naar de actieve vulkaan Tangkuban Perahu. Spijtig genoeg was het wel een beetje mistig rond de krater. Wanneer de mist af en toe wegtrok, hebben we wel een mooi zicht gehad op de bodem. Je hoorde het pruttelen en fluiten van het gas. De rotte eierengeur liet ons ook tijdens de dikke mist weten dat er een vulkaan in de buurt was. Daarna hebben we een theefabriek bezocht. Hier konden we het proces zien van het maken van thee. Niet zo'n ingewikkeld proces, maar we wisten beiden niet hoe dit precies in zijn werk ging. Toch leuk als je weet hoe iets gemaakt wordt. Op het einde van ons bezoek aan de fabriek konden we genieten van een 'lekker bakkie thee'. De theefabrieken zorgen voor de huisvesting van hun werknemers, voornamelijk vrouwen, en ze hebben zelfs hun eigen kliniek.

Ons dag hebben we besloten in Ciater. Bij de prijs van het buffet was tevens de toegang tot de geneeskrachtige heetwaterbaden inbegrepen. Het had een aangename temperatuur van rond de 32 graden Celsius. Lekker onstpannend na het fietsen en wandelen!

Bogor

's Morgens zijn we vroeg opgestaan om nog lekker te ontbijten in ons prachtig hotel. Spijtig genoeg hebben we in dit hotel niet kunnen genieten van het zwembad, wegens vrij laat in het hotel aangekomen en het vroege vertrekuur. Dit zullen we in een volgend hotel wel goed maken ;-).

Het was een vrij lange verplaatsing naar Bandung over Bogor. In Bogor hebben we twee zaken bezocht:

• de botanische tuin of Kebun Raya met het paleis 'Buitenzorg': deze tuin in het midden van het centrum is meer dan 100 ha groot en is een aangelegd park met de grootste verzameling zeldzame bomen (nootmuskaat, rotan, mahonie, waaier palm, wilde mango, worsten boom, olifantenvoet boom, frangipane boom, passieflora, lychee boom, koffie boom, kanarie boom, lianen ...) en tropische planten (papyrus, lotusbloem, waterlelies of Victoria Amazonia waarvan het blad 1,5m in diameter kan worden en 3 tot 12 kg kan dragen). Naast de grote vijver in het park zat ook een kleine leguaan. Deze informatie hebben we gekregen van een lokale gids, anders hadden we deze wetenswaardigheden niet verkregen.

• het 'wajang Golek' atelier van Pak Dase: de 'wajang Golek' zijn driedimensionale marionetten van hout met geschilderde gezichten en kleren van stof. De 'dalang' of poppenspeler zet de pop vast op een boomstronk en beweegt de armen met twee dunne stokjes. In deze zaak hadden ze veel mooi afgewerkte poppen met vele verschillende gelaatsuitdrukkingen.

Na het bezoek aan Bogor, zijn we doorgereden naar Bandung over de Puncakpas. Onderweg hebben we al vele rijstplantages gezien op de flanken van de bergen. In de gietende regen hebben we enkele vrouwen theebladen zien plukken. In deze regio wordt ook kalk, marmer en onyx gewonnen. Op ons hotelletje in Bandung, Savoy Homann, dat gebouwd is volgens de Art Deco en vroeger in bamboo was opgetrokken, hebben we 's avonds enkele baantjes getrokken in het zwembad.

By the way: Blijkbaar denken sommige dat we op huwelijksreis zijn en andere denken dan weer dat we broer en zus zijn. Toch rare mensen die Indonesiers :-).

Jakarta - Veilig en wel aangekomen

Na twee vluchten tussen respectievelijk Brussels-Doha en Doha-Jakarta van 5 uur en 9 uur zijn we veilig en wel aangekomen in Jakarta.  Qatar Airlines heeft uitstekende service geboden qua eten.  Voor de eerste keer in mijn leven heb ik zelfs eten laten staan.  Een echte schande.  Blijkbaar heeft deze maatschappij echter de gewoonte om enkel warme maaltijden te serveren, wat betekent dat we vier warme vliegtuigmaaltijden hebben kunnen verorberen.  Zelfs voor mij iets te veel van het goede.

Na het passeren van de douane en het betalen van de visa gingen we ons lokaal geld, namelijk Rupiah's, afhalen.  We voelden ons meteen miljonairs.  Want 11.500 Rupiah is ongeveer 1 Euro.  Als je de Rupiah-millions binnnhaalt zul je toch niet erg gelukkig zijn.  Geef mij maar de Euro-millions.  Na deze geldzaken geregeld te hebben en het ophalen van de bagage konden we de frisse buitenlucht opsnuiven.  Alhoewel fris misschien een verkeer woord is, want het is hier momenteel 36 graden Celsius.  Aan de uitgang stond onze chauffeur al klaar met het bordje 'Party Meynendonckx', toch toepasselijk, al zeg ik het zelf.

In Jakarta hebben we al de hoogtepunten bezocht:

• de zeilhaven Sunda Kelapa, waar Makassaarse schepen (mooie houten schepen met een sierlijke lijn en hoge voorsteven) liggen aangemeerd en waar nog steeds handmatig de goederen aan en van boord worden gesjouwd. Hier hebben we zelfs een ton in het water zien vallen.
• een oude Hollandse ophaalbrug over het kanaal Kali Besar
• Fatahilliah Square, een mooi historisch deel van de stad met het mooie Café Batavia met fraai interieur waar reeds menig bekende is geweest, waaronder nu ook wij en in de buurt ookk nog historische Hollandse pakhuizen.

Nu zijn we aangekomen in ons Hotel Santika.  Een prachtig hotel waar terug op krachten kunnen komen na de lange vlucht.

Nog 1 nachtje slapen ...

Vandaag zijn we bezig met de laatste voorbereidingen voor onze reis naar Indonesia:

• kleren en schoeisel klaarzetten
• rugzakken controleren en in orde brengen
• camera's en videocamera voorzien van een opgeladen batterij en lege geheugenkaarten
• de nodige lectuur voor op reis, zowel informatief als romans, beiden zullen waarschijnlijk wel ontspannend zijn ;-)
• de nodige belangrijke documenten klaarleggen (geld, visa, paspoort, verzekering, ...)
• ...

En dit om zo ontspannen mogelijk op reis te kunnen  vertrekken.  In Indonesia gaan we de eilanden Java, Bali en Lombok verkennen.  De planning ziet er alleszins veelbelovend uit en van andere mensen hebben we ook alleen maar positieve feedback gekregen.  Gedurende de reis gaan we proberen om deze blog zo up-to-date mogelijk te houden.  Natuurlijk zijn we dan wel afhankelijk van een hotel met wifi.  Tja, de moderne reiziger is niet te vergelijken met de globetrotters van enkele decennia geleden.