Sanur - Gili Terawangan

Over drie dagen gespreid hebben we reeds een groot gedeelte van Lombok gezien.

Op de eerste dag van deze drie dagen zijn we zeer vroeg opgestaan in Sanur om de vlieger te nemen vanuit Denpassar naar Mataram op Lombok. Hier werden we opgewacht door onze nieuwe chauffeur, althans dat dachten we toch. Gelukkig was hij een tiental minuutjes later ook daar en konden we aan onze trip doorheen Lombok beginnen. Hij bracht ons naar het kustplaatsje Kuta in het Zuiden van het eiland. Onderweg hiernaartoe was er zelfs een stuk snelweg en er werd gebouwd aan een nieuwe vlieghaven. Ook hier zal dus binnenkort een vloed van nieuwe toeristen dit eiland binnenvliegen. Rond de middag kwamen we aan Kuta. Het strand was mooi en hier hebben we ook eventjes tussen het wier gewaad in het water. Ook hier stonden weer sarong verkopers klaar, maar echt veel last hebben we hier toch niet van gehad. Echt veel hebben we hier niet gedaan voor de rest. Wat gelegen aan het zwembad, wat er niet zo proper uitzag, van het hotel en gewandeld door het dorpje. Het was duidelijk te merken dat dit het armere gedeelte was van het eiland.

Op de tweede dag zijn we doorgereden naar Tetebatu. Onderweg hebben we de volgende plaatsjes bezocht:

• Tanjung Aan: dit was een echt droomstrand gelegen in een baai. Er waren hier zo goed als geen toeristen en we vonden dit een prachtig stukje strand voor zo'n film als 'The Beach'.

• Sade: dit is een traditioneel Sasak dorp waar de oude cultuur van Lombok nog is bewaard gebleven. Men was hier toe aan de 15de generatie. Er mocht enkel getrouwd worden binnen de dorpsgemeenschap. Echt ideaal is dit toch niet volgens mij. De huizen waren klein met alang-alanggras bedekte daken en de vloeren waren gemaakt van een combinatie van zand, rijstomhulsel en water. De vloer werd om de zoveel tijd gepolijst. Daarnaast waren er ook lombongrijstschuren, die verhoogd zijn opgesteld met een soort ronde kapiteeltjes, zodat de ratten en muizen niet aan de rijstvoorraad kunnen.
• Sukarara: hier worden hoogwaardig geweven stoffen geproduceerd met de hand. Hier moeten de vrouwen kunnen bewijzen dat ze kunnen weven, anders mogen ze niet trouwen. Blijkbaar zorgen de vrouwen hier meestal voor het inkomen, althans dat vertelden ze toch aan ons.

In de late namiddag kwamen we aan in Tetebatu op de zuidelijke uitlopers van de Rinjani vulkaan. Door dit landschap - dat bestaat uit rijstterrassen, koffie-, kruidnagelplantages, peper, tabak, tomaten, aardappelen, vanille, ... - hebben we met een gids twee uur gewandeld tot het volledig donker was. De waterval Air Terjun hebben we niet kunnen bekijken. We zullen dus ooit nog eens terug moeten komen ;-).

Op de derde dag hebben we onze tocht verdergezet en ditmaal richting Gili Terawangan. Onderweg zijn we gestopt bij de volgende plaatsjes:

• Loyok: Hier zijn ze gespecialiseerd in vlechtwerk, zowel met gras als bamboo. Het is ongelooflijk hoe deze mensen nog in staat zijn tot vakwerk. Als we dit zelf probeerden, besef je pas hoeveel we verleerd zijn. Blijkbaar werd bijna alles wat hier gemaakt werd, geexporteerd naar Jakarta op Java en naar Bali.
• Lingsar: Hier ligt een uniek tempelcomplex dat zowel door hindoe-Balineze gelovigen als aanhangers van de wetu-telugodsdienst wordt bezocht. Op sommige plaatsen kunnen verschillende godsdiensten toch vredig naast elkaar leven! In het heiligste gedeelte bij de heilige bron werd er een soort van doopsel uitgevoerd door de priester voor twee baby's. In een ander gedeelte was er een gewone gebedsdienst bezig.
• Parelwinkel: het eiland staat ook bekend voor zijn parels, zowel in zoet als zout water. Deze in zout water zijn groter, maar ook een pak duurder. Wel heel mooi om te zien ;-).
• Monkey Forest: Onze chauffeur had in een vorig dorpje twee zakjes nootjes gekocht die we konden uitdelen aan de aapjes. Het was duidelijk te zien dat er een bepaalde rangorde was. Deze aapjes waren helemaal niet agressief. Op sommige andere plaatsen is dit helemaal anders en voornamelijk door toedoen van de mens.

Rond de middag heeft de speedboot van het hotel ons gebracht naar het eiland Gili Terawangan. Dit is het grootste van de drie Gili eilanden voor de kust van Lombok. Vanaf nu staan er geen grote verplaatsingen meer op het programma en kunnen we dus nog meer genieten van de omgeving.

Ubud - Sanur

Vandaag zijn we vertrokken vanuit Ubud naar Sanur via de plaatsjes Mengwi, Tanah Lot en Denpassar. Het was geen grote verplaatsing en daardoor konden we goed onze tijd nemen om van elk plaatsje goed te genieten.

In Mengwi stond de tempel van Taman Ajun of 'zwemmende tuin' ons op te wachten. Dit complex is het op een na grootste op Bali en werd gebouwd in 1634 en in 1937 gerestaureerd en uitgebreid. Het was volledig omgeven door water met lotussen en het was er heel rustig, ondanks dat de vele bussen op de parking anders deed vermoeden. Vanuit de trommeltoren Kulkul hadden we een mooi overzicht op het geheel. In deze toren hingen twee trommels die een beetje te vergelijken zijn qua functie met de bellen in een kerketoren. Het heiligste gedeelte bestond uit verschillende paviljoens met traps oplopende daken. Hier stonden deze gerangschikt van klein naar groot.

De mooist gelegen tempel van Bali stond in Tanah Lot. Hij bevindt zicht namelijk op een rots in het water. In alle gidsen stond aangeraden om deze 's morgens of 's avonds te bezoeken, dus hebben wij dit rond de middag gedaan :-). Hier had je een zicht op de zee en op de stranden en rotsen in de omgeving. Naast de hoofdtempel was er ietsje verder ook een kleine tempel waar geen toeristen waren en waarvandaan we de surfers in de baai goed konden zien. Op de hoofdtempel beukten de golven nu in op de rotsen. De hindoeistische heilige Sanghyang Nirartha had een mooie locatie gekozen om te mediteren!

Om ons cultuur die we opgedaan hebben gedurende onze reis doorheen Bali, hebben we ook Denpassar bezocht met het Bali museum en het Puputan plein. Eigenlijk stond dit laatste niet op het programma, maar de chauffeur had verkeerdelijk begrepen dat we dit wilden bezoeken. Het bevat een overzicht van de oorlogen die op Bali zijn en te bekijken zijn via een diarama. De belangrijkst slag was deze van de rajas van Bandung tegen de Hollanders in 1906. De Hollanders hadden hier precies toch serieus oorlog gevoerd! Als laatste bezoekers van het Bali museum konden we normaal in rust alles bekijken, maar een opdringerige gids dacht hier anders over. De drie stijlen van Oost- West en Zuid Bali waren hier samengevat, samen met de ceremonies, dansen, maskers en kledij. We bleken toch veel van Bali gzien en opgestoken te hebben.

Onze laatste stop was Sanur waar we nog snel in het zwembad zijn gesprongen voor zonsondergang. Een verfrissende manier om de dag te beeindigen.

Ubud

Vandaag zijn we met de shutle bus van het hotel naar Ubud gegaan.

Dit stadje staat bekend om zijn vele kunstenaars van binnen- en buitenland. Het was hier we vrij druk en toeristisch. Hier hebben we het museum van Antonio Blanco bezocht. Deze excentrieke Amerikaan van Spaans-Fillipijnse afkomst liet als de 'Dali van Bali' een twaalf verdiepingen hoge meru bij zijn huis oprichten. Dit gebouw is gelegen in een mooie omgeving met binnen de muren ook verschillende papegaaien. Zijn schilderijen waren vrij excentriek en bijna voornamelijk gericht op borsten, vooral deze van de Balinese bevolking. Zijn schilderijen waren voornamelijk erotisch getint. Daarna zijn we gaan eten in het Lotus cafe met uitzicht op de Pura Taman Sariswati tempel waar zich tijdens het eten ook een kleine plechtigheid afspeelde. Na het eten hebben nog wat rondgeslenterd op de markt van Ubud. Daarna met de shutle bus terug naar het hotel en nog een duik doen in het zwembad.

Vanuit Ubud hebben we twee dagtochten gedaan. De eerste naar het oosten van Bali en de tweede naar het binneland van Bali.

Het oosten van Bali vonden we de mooiste kant van Bali tot nu toe. En dit dankzij de volgende zaken die we gezien hadden:

• het in de 18de eeuw gebouwde Kerta Gosa in Klungkung. In deze gerechtshal oordeelden ooit Brahmaanse hogepriesters als opperste gerechtsdienaren van Bali uit naam van de koning over misdaden. De plafondschilderingen in wajangstijl van het paviljoen beelden uit wat de beklaagden te wachten staat. Onderaan staan de afbeeldinge over de hel en bovenaan deze van de hemel.
• de rijstterassen in Sidemen
• de waterpaleizen van Tirtigangga en Taman Ujung. Het eerste paleis was mooi, maar het tweede was het mooiste. Ook omdat we in het tweede minder 'last' hadden van de jeugd. Blijkbaar had de schoolgaande jeugd gedaan met hun examens en stond er vandaag voor hen een uitstap op het programma. De grote massa kinderen bleef ons ditmaal niet gespaard.
• de Pura Goa Lawah of vleermuistempel. Deze tempel is gebouwd naast een grot waar er duizenden vleermuizen huizen. Daarnaast zijn er ook nog ratten te zien. Niet echt een hygienische omgeving. Hier kwamen mensen ook om te bidden en het was interessant om een dergelijk hindoeistisch gebed met zijn rituelen te aanschouwen.

In het binnenland van Bali hebben we de volgende bezienswaardigheden gezien:

• een zilver- en goudsmid
• de Barong dans: Een Hindoeistische dans over de strijd tussen het goede en het kwaad. Ditmaal dus niet over het Ramayana verhaal. Er kwamen weer verschillende soorten karakters in voor en de dansen in de voorstelling werden verfijnd uitgevoerd. De Barong ziet er uit als een soort van draak waarin 2 mensen zitten. Dit hadden we nog niet gezien.
• Een houtbewerker: mahonie, ebbenhout, crocodile wood en sandal wood worden hier door een meester prachtig bewerkt naar Hindoeistische goden.
• Enkele tempels: Pura Gunung Kawi of rotstempel omdat de schrijnen voor de Balinese koningen hier uit de vaste rotsen zijn uitgehouwen in de 10de eeuw en gelegen is tussen de rijstvelden met een kleine waterval, Goa Gaja of olifanttempel genoemd naar een beeldje van Ganesh in de grot met in de nabijheid ook nog resten van een Boedhistische tempel, de tempels Pura Ulun Danu Batur en Pura Puncak Penulisan rond de vulkaan en het meer van Batur. Bij deze laatste had je een mooi panaroma over de vulkaan met de lava van een uitbarsting van 1963 en het nabijgelegen meer.

Lovina - Ubud

Na ons leuk verblijf in Lovina stond er weer een verplaatsing op het programma. Ditmaal het echt binnenland in naar Ubud, de kunst- en cultuurstad vann Bali. Als eerste passeerden we de waterval Air Terjun Gitgit. Een waterval die 40 meter naar beneden dondert. De weg hiernaartoe was bezaaid met verschillende verkoopstandjes. Ditmaal hebben we hard onderhandeld voor een doosje en wat kruiden. In Lovina kenden we de prijzen nog niet zo goed en daarom moesten we toch revanche nemen, ale, we gingen de normale prijs betalen.

Daarna bezochten we de tempel Puru Ulun Danu langs het Bratan meer, waar juist een plechtigheid aan de gang was. Onze chauffeur wist ons te vertellen dat elke tempel op het eiland zo'n feest heeft, maar dit gebeurt meestal slechts om de 6 maanden. Van geluk gesproken dus! Het is een mooie tempel die weinig ornamenten heeft , maar nu mooi getooid was met oranje doeken en andere toebehoren. Deze tempel komt ook voor op de bankbiljetten van 50000 Rupiah. In de buurt van deze tempel was er ook een botanische tuin. Hier was het lekker fris en konden we specifieke planten en bomen van het eiland en daarbuiten bewonderen. Door het weekend was het wel heel druk door de vele gezinnen met kinderen die hier kwamen picknicken.

We vervolgden onze weg via een kronkelende baan door het bergachtige landschap. Na een tijdje verscheen aan onze linkerkant een Unesco werelderfgoed landschap. Dit landschap bestond voornamelijk uit rijstvelden voor de typische Balinese rijst. Deze rijst heeft 6 maanden nodig voor het oogsten en smaakt, naar het schijnt, beter dan de normale rijst. Als laatste stond de tempel Pura Luhur Batukau op het programma. Dit complex werd gebouwd in de 11de eeuw en bevind zich op 800 meter hoogte op de flanken van de vulkaan Batukau in het regenwoud. De stenen waren bedekt met groen mos en het was hier echt heel rustig. Onze Insight Guide maakte ook nog melding van de hot springs van Yeh Panas, maar bij de lokale bevolking in het plaatsje waar deze zich moest bevinden, had men hier nog nooit van gehoord. Een foutje in de gids waarschijnlijk :-). In de late namiddag kwamen we aan in Ubud. Hier kregen we het nieuws te horen dat onze kamer was geupgrade naar een familiekamer, dit wil zeggen een grotere kamer met twee dubbele bedden. De kamers zijn gebouwd op vroegere rijstterassen en de kamers zijn verhoogd opsteld, zodanig dat het water er onderdoor vloeit. Toch iets speciaals!

Lovina

Gisteren hebben we na een serieuze rondrit van ongeveer 3600km op slechts 11 dagen Java verlaten. Met de roestige ferry hadden we slechts een klein uurtje nodig om Bali te bereiken.
Na het drukke en overvolle Java merkten we onmiddellijk al veranderingen op. De wegen waren in heel goede staat en er reden betrekkelijk weinig motorfietsen langs de weg (laat ons zeggen dat de motorfietsen hier geen baanvak innamen). Het eiland is heel wat rijker dan Java. Er waren minder krotten langs de weg en alle huizen zijn hier voorzien van hindoestische huisaltaren. Het korte stukje rijden van Gilimanuk naar Lovina waren bezaaid met nieuwe hindoetempels. Ze kennen hier nogal wat vakmanschap als het op steenhouwen aankomt. Aangezien een busje van Java niet mag stoppen op Bali om toeristische sites te bezoeken moesten we in 1 ruk doorrijden naar Lovina. We waren dus al vroeg in ons hotel, verschoning ons 'resort'. Met alweer een heel vriendelijke ontvangst, mochten we onze intrek nemen in onze 'seaview cottage'. eerder een heel grote kamer met terras en een prive open strandhut bij de branding. Luxe gewoon. Tijd om af te koelen en het zwembad in te duiken. Jawel een zwembad met bar erin, waar je in het water aan de toog kunt plaatsnemen....heerlijk.
Denken jullie maar haha Anja en Bert in een resort...goed voor een paar uur en dan vervelen??? niets is minder waar. Deze ochtend vroeg waren we al uit de veren (naar de plaatselijke gewoonten vertaald lakentje) en stonden op onze geavanceerde zeeprauw te wachten om dolfijnen te gaan spotten. Jawel, om 6uur deze morgen begon ons dagprogramma al. Na enkele uren te hebben rondgedobberd hadden we wel al wat foto en film verzameld om toch te kunnen bewijzen dat we dolfijnen hadden gespot en niet gewoon naar een aquarium waren geweest. Nog wankel op de benen en misselijk van het geschommel van zo'n bootje gingen we ontbijten alvorens onze chauffeur ons meenam naar de tempel Pura Maduwe Karang. Een hindoeistische tempel gewijd aan de rijstgod. Naast een heleboel beelden van demonen en helden, waren er hier en daar ook wat kamasutrareliefs. Tja, hier weerom een vruchtbaarheidstempel.

Onze tocht gaat verder naar Singaraja waar de plaatselijke bibliotheek heel wat kostbare bijzonderheden bewaart, maar jammer genoeg in het weekend niet open is. Dan maar naar het paleis...zonder meer gewoon mooi om zien. Volgende halte een boedhistische klooster Brahma arama Vihara genoemd. Hoewel tamelijk recent (1971) toch een tip uit de gids en nog een heel aangename ook. naast verschillende gebedsruimten tegen een helling gebouwd bevatte het klooster ook een stoepa en zelf een kleine versie, wat ook al een hele grote tuin inneemt, van de Borobodur. Prachtig. Na de hitte van de dag was het dan tenslotte nog even relaxen in de warmwaterbronnen van air panas. Aangezien het weekend was, was het er ook heel druk door locals...maar daarom niet minder aangenaam. Terug in het hotel genieten we in ons strandhutje nog even van de ondergaande zon. Dit verdient de naam paradijs ;-)

Bromo

Om 4h00 's morgens stonden we in Bromo klaar om aan de dag te beginnen. Een klein beetje meer uitleg over Bromo. Deze vulkaan, die 2328 meter hoog is en genoemd naar de hindoegod Bhrama, is de bekendste van de zeven vulkanen in de instortingskrater van het nationaal park Bromo-Tengger-Semeru. Deze krater behoort tot de grootste caldeira's ter wereld. Bij deze dus wat meer uitleg over het park.

Twee paarden brachten ons op de rand van de krater om de zonsopgang te kunnen bewonderen. Het was mooi, maar spijtig genoeg net iets te veel mist in de verte om ten volle de pracht te kunen zien. Dit nationaal park was blijkbaar ook nog maar pas geopend, omdat de Bromo as heeft uitgespuwd tussen december tot februari. Hierdoor is het hele gebied onder een dikke laag as komen te liggen en hebben de plaatselijke boeren hun oogst zien verloren gaan. Het view point dat in onze gids stond vermeld, was niet meer te bereiken. Na de zonsopgang zijn we te voet naar ons hotel gegaan. Het verkampt zitten op het paard, heeft mijn armspieren niet echt deugd gedaan. Ik kon daarna mijn camera niet meer stabiel houden. Gelukkig hadden we een statief bij om dit euvel op te vangen.

Een jeep heeft ons daarna rondgereden naar de belangrijkste plaatsjes rond en in de krater. Eerst naar een hoger gelegen view point, waar alle toeristen nu wegreden die hier de zonsopgang hadden opgewacht. Toch leuk als je wat meer ruimte en rust hebt om de omgeving te bewonderen. Daarna naar een savanne, waar het stof niet was neergevallen en dus alles nog groen zag. Blijkbaar had een pas getrouwd koppel deze locatie uitgekozen voor hun trouwfoto's. Ik moet toegeven dat dit een zeer geschikte plaats is voor bijzondere foto's. Ten laatste hebben ze ons afgezet aan de voet van de Bromo. Van hieruit hebben we gewandeld via een tempel naar de rand van deze actieve vulkaan. Onze gids wist ons lachend te vertellen dat dit volgens de regering niet mocht. Hij zei ons dat dit echter heel veilig was en de grote menigte mensen dit hetzelfde vermoeden. Op de rand hadden we een uitzicht op de binnenkant van de actieve vulkaan en de omliggende omgeving. Echt mooi!

Rond de middag zijn we dan doorgereden met ons busje naar Kalibaru.

Coban Rondo - Malang - Singhasari

's Morgens zijn we vertrokken uit Kediri richting Bromo. Zoals we in Java reeds gewoon zijn, is dit ook geen korte verplaatsing geweest. Onderweg hebben we de volgende zaken bezocht: de waterval Coban Rondo, het stadje Malang en de Candi Singhasari.

De waterval Coban Rondo valt van een hoogte van ongeveer 80 meter naar beneden en werd ons aangeraden door onze chauffeur. Een regenboog beneden de waterval maakte het plaatje nog idylischer. Jammer genoeg zijn er soms ook toeristen die veel tijd nodig hebben om een fotootje te trekken. Ze hebben zelfs mij op de proef gesteld. Nadat deze uit het zicht verdwenen waren hebben hier ook nog wat plaatjes kunnen schieten. Het verstuifde water zorgde tevens voor de nodige verfrissing in het toch wel warme Indonesia.

Het stadje Malang was in Nederlandse tijden een garnizoen en ambtenarenstad. Hier hebben we eventjes gewandeld doorheen de koloniale wijken met zijn typische huizen van toen. Daarna hebben we doorheen de 'Pasar Bunga dan Burung' of vogel- en bloemenmarkt geslenterd. Op de vogelmarkt werden allerlei soorten vogels verkocht. De meest opvallende waren vleermuizen en uilen. Daarnaast werden er ook kleine aapjes verkocht. Volgens mij zou Gaia wel niet tevreden zijn geweest met de toestand van deze diertjes.

Als laatste verassing was er de kleine Candi Singhasari die dateert van 1292. Dit is een aan Shiva gewijde tempel. Het meest opvallende waren de twee meer dan 3 meter hoge 'raksasas' op wacht. Deze angstaanjagende wachters hebben zware lichamen die zijn bedekt met slangen, hun hoofd is gekroond met kransen van doodskoppen, dragen machtige knotsen, hebben uitpuilende ogen en twee spitse hoektanden. Dergelijke figuren hadden we hier niet verwacht.

's Avonds laat zijn we toegekomen in Bromo en hebben nog eventjes kunnen genieten van de zonsondergang om daarna vroeg in bed te kruipen.